Zaterdag Coromandel

Het is nu zondagochtend half 10 en het zonnetje schijnt weer heerlijk. Het weer gisteren was voorspeld als een beetje onbestendig, maar we hebben toch maar besloten het te wagen en in de auto te stappen en richting Coromandel te rijden. Een reis van een kleine 180 km van ongeveer tweeenhalf uur zonder stops. Eerst tot Thames en dan verder als het weer het toe zou laten. En dat liet het toe :-). Eerst gestopt in Morrinsvile een klein stadje en een beetje rondgekeken. Daarna door naar Thames via Te Aroho, een klein plaatsje onde aan de bergen. De reis er naartoe is al een hele belevenis. Zoals ze zeggen "het is niet het doel...... " door de bossen, opeens door uitgestrekte weilanden, door de bergen, je komt van alles tegen met de meest adembenemende uitzichten. Inthames aangekomen was het nog steeds mooi weer en zijn we door de bergen , over de kustweg doorgereden naar Coromandel. Een dorpje aan de kust dat je het beste kunt omschrijven als een surf/hippieachtig dorpje, aan de kust, aan de rand van de bergen. Alles heel relaxed. Blote voeten, wat je hier overal in nz ziet. Het kan want het is schoon en opgeruimd. Hier zijn we met de Driving Creek railway naar boven op de berg gereden. Een treintje dat zigzaggend de berg opgaat en dat is aangelgd door een kunstenaar die de klei nodig had voor zijn werk. Omhoog de berg op door het bos met alleen inheemse planten en bomen. Onderweg door tunneltjes, uitzichte door de bomen en kunstwerken langs de rails. Prachtig! Eenmaal boven aangekomen hebben ze een uitkijkpost vanwaar je het meest prachtige uitzicht hebt over de bossen, de zee en Coromandel. Eenmaal terug onderaan de berg begon het te regenen, maar ach het was al zes uur en nog geen druppel gehad. Daarna een eind het schiereiland opgereden om te genieten van de uitzichten en de zee. Teruggereden naar Thames en daar fish en chips op. Klaar voor de terugreis. Wat een terugreis hahaha. Donker, en of het nu de navigatie of de chauffeur was zullen we in het midden laten hahahah, maar verdwaald en rondjes gereden in een pikkedonker nz waar je je niet kunt orienteren en zonder navigatie echt geen km verder komt. Maar ach, alle wegen rijden naar Rome zoals ze zeggen en er staan zo op zijn tijd borden waar je heen kunt. Ik zal je zeggen dat als ik zou moeten rijden en ook nog eens alleen in de auto zou zitten, ik de bekende 7 kleuren zou hebben lol. Uiteindelijk toch iets bekends tegengekomen en we zaten weer in Morrinsville. Van daaruit verder en na wat " gekibbel" voor in de auto uiteindelijk, uitgeput, weer thuis aangekomen. Het was weer fantastisch!